[Krzysztof]

Był to czas Potopu szwedzkiego. Król ucieka na Śląsk, jednak na wieść o obronie Jasnej Góry w Częstochowie wraca na południe kraju.
1-go IV 1656 roku, przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, Nuncjusz Papieski w Polsce celebrował uroczyście Mszę św. Na podniesienie król Jan Kazimierz zszedł z tronu, złożył berło i koronę i padł na kolana przed ołtarzem. Zaczynając od słów „Wielka Boga – Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico” ogłosił Matkę Bożą szczególną Patronką Królestwa Polskiego. Przyrzekł szerzyć jej cześć, ślubował wystarać się u Stolicy Apostolskiej pozwolenie na obchodzenie Jej święta, obiecywał – po nastaniu pokoju - zaprowadzić w kraju sprawiedliwość.
Jednak dopiero w 1924 roku papież Pius XI na prośbę Episkopatu ustanowił Uroczystość Najświętszej Maryji Panny Królowej Polski. Nie przypadkowo wybrano dzień 3-ci V – dzień uchwalenia w 1791 roku pierwszej Polskiej Konstytucji. Starano się tym wyborem podkreślić łączność Uroczystości ze szczególna obecnością Maryji w historii naszego narodu.
W 300-ą rocznicę Ślubów Lwowskich Jana Kazimierza, 26 sierpnia 1956 r. miały miejsce Jasnogórskie Śluby Narodu.
Tekst Ślubów Autorem tekstu ślubowania był uwięziony wówczas Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński .
Jasnogórskie Śluby Narodu rozpoczynały przygotowania do Jubileuszu Tysiąclecia Chrztu Polski.