02-03-2016, 0:04
Dział dotyczy Zaraszowa, ale temat mi idealnie pasuje. Jeżeli admin uważa inaczej to proszę o odpowiednie przesunięcie tematu.
W styczniowym Głosie Ziemi Bychawskiej jest artykuł o szpitalu w Bychawie, a w nim wzmianka o zamordowanym dr Kazimierzu Maju.
http://bychawa.pl/images/stories/2016/ga...r272_1.pdf
W celu poszerzenia informacji o nim, załączam poniżej cytat z książki "Zmierzch Gałęzowa" Konstantego Rostworowskiego str. 240:
"Doktor Maj²⁷⁸, kierownik tego szpitala, ze strachu przed Niemcami nazajutrz telefonuje do Gestapo w Lublinie i oświadcza, że ma ciężko rannego partyzanta i pyta, co ma dalej robić. Mamy dobry wywiad, więc wkrótce cała treść rozmowy jest nam znana. Kamolę przenosimy do Zakrzówka, do miejscowego szpitala, skąd po sześciu tygodniach wychodzi. Pozostaje jednak inwalidą, kulejąc na jedną nogę. Doktor Maj ponosi zasłużoną karę.
Przypis
²⁷⁸ Kazimierz Maj - lekarz wysiedlony z Bydgoszczy. Był dyrektorem szpitala w Bychawie do 1943 - do czasu, kiedy został zastrzelony. Przyczyną miało być to, że wydał Niemcom partyzanta leczonego w szpitalu. Gdy potem wyjaśniano tę sprawę, okazało się, że on tylko dzwonił do kogoś z konspiracji z prośbą, by zabrali tego partyzanta ze szpitala przed jutrzejszą kontrolą niemiecką."
oraz notę biograficzną zaczerpniętą z Archiwum Państwowego w Toruniu:
https://www.archivesportaleurope.net/ead...35_SLASH_0
"Kazimierz Maj urodził się 3 marca 1883 r. W Starogardzie Gdańskim. Był synem lekarza Ignacego Maja i Heleny ze Szturmowskich. W 1892 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum Starogardzkim, które ukończył w 1901 r. zdając pomyślnie egzamin maturalny. Podczas nauki w gimnazjum K. Maj został członkiem tajnego Towarzystwa Filomatów, którego jednym z zadań było wychowywanie młodzieży w duchu polskości. W 1901 r. rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które kontynuował do roku 1905. W czerwcu 1905 r. przeniósł się na wydział medycyny na Uniwersytecie w Monachium, który ukończył w 1907 r. uzyskując dyplom lekarza. W 1908 r. uzyskał doktorat z zakresu medycyny za pracę poświęconą schorzeniom ucha zatytułowaną "Über die Chondrome des aüsseren Ohres nebst einen casuistischen Beitrag" /Posen 1908/. W latach 1907-1910 pracował jako lekarz w Śmiglu Wielkopolskim. W 1910 r. objął po zmarłym ojcu praktykę lekarską w Starogardzie Gdańskim. Podczas pobytu w Starogardzie K. Maj rozwinął aktywną działalność propolską, do której zaangażował m.in. swoją matkę /stała ona na czele polskiego Towarzystwa św. Wincentego a Paulo/. Za tą działalność spotkały go represje ze strony władz niemieckich, które usunęły K. Maja m. in. z Kasy Chorych. Z chwilą wybuchu I wojny światowej K. Maj został wcielony do armii niemieckiej. Służbę wojskową odbył na froncie wschodnim jako lekarz starogardzkiego pułku piechoty. Po zajęciu Wilna przez wojska niemieckie, został jednym z lekarzy Komendantury miasta. W okresie 1916-1918 K. Maj nawiązał liczne kontakty z przedstawicielami inteligencji polskiej w Wilnie, wspomagał finansowo polskie szkolnictwo na terenie miasta. W 1918 r. został członkiem Komisji Organizacyjno-Rewindykacyjnej Uniwersytetu Wileńskiego. Po utworzeniu oddziałów gen. Dowbór-Mościckiego wstąpił do armii polskiej. W lutym 1919 r. otrzymał przydział do Dywizji Strzelców Litewsko-Białoruskich, stacjonującej w Ostrowiu, a następnie w Białymstoku. Od stycznia do czerwca 1920 r. przebywał w Mińsku w sztabie gen. Szeptyckiego /jako lekarz/. Latem 1920 r. /już w randze majora/ został przeniesiony na Pomorze, gdzie otrzymał przydział do Szpitala Garnizonowego w Grudziądzu. Do Grudziądza przeniósł się wraz z żoną - Teodorą Kończa, z którą zawarł związek małżeński w roku 1918. W 1921 r. został lekarzem naczelnym miejskiego żłobka dla niemowląt. Podczas pobytu w Grudziądzu /1920 -1959/ K. Maj rozwinął szeroką działalność na polu zawodowym i społecznym. Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego w Grudziądza i jego wieloletnim prezesem. Od 1907 członek Ligi Narodowej na Pomorzu, później jeden z głównych działaczy Stronnictwa Narodowego /we wrześniu 1928 przewodniczył zjazdowi organizacyjnemu SN na woj. Pomorskie/. Od 1930 r. prezes SN na miasto i powiat grudziądzki, członek Rady Naczelnej. W 1929 r. z ramienia SN został członkiem Rady Miejskiej w Grudziądzu. Współtwórca i wieloletni prezes Związku Obrony Kresów Zachodnich w Grudziądzu. Ponadto K. Maj był aktywnym członkiem Związku Filomatów Pomorskich, Towarzystwa Czytelni Ludowych /czasowo pełnił funkcję skarbnika, a następnie prezesa/, Polskiego Związku Zachodniego, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz PCK i Ochotniczej Straży Pożarnej w Grudziądzu. Pisał artykuły o tematyce turystycznej, był jednym z inicjatorów wydania grudziądzkiego numeru "Ziemi" /1925 nr 5/. W którym opublikował artykuł "Grudziądz jako ośrodek turystyczny Pomorza Zachodniego". Działając jako członek Towarzystwa im. Piotra Skargi, był gorącym propagatorem zwalczania alkoholizmu i podnoszenia poziomu sanitarnego na terenie miasta Grudziądza. Brał udział w I Zjeździe Niepodległościowców b. Dzielnicy Pruskiej, odbywającym się w Poznaniu w roku 1934. Przez cały okres międzywojenny był czynny zawodowo jako lekarz miejski i lekarz prywatny. W 1939 r. został przydzielony jako lekarz-internista do pociąga sanitarnego w Toruniu. Pod koniec września dostał się pod Łowiczem do niewoli niemieckiej. W obozie jenieckim przebywał do stycznia 1940 r. w Łowiczu, a następnie w Łodzi. Ponieważ K. Maj w Grudziądzu był poszukiwany przez Selbschutz, po zwolnieniu z obozu jenieckiego przeniósł się do Lublina gdzie podjął pracę jako lekarz w szpitalu dla polskich jeńców wojennych.. Pod koniec 1940 r. przeniósł się do Bychawy /pod Lublinem/ gdzie objął kierownictwo szpitala wiejskiego. Na stanowisku tym pracował do swojej śmierci tj. do dnia 15 IX 1943 r. Zginął zamordowany w nieznanych bliżej okolicznościach."
Pozdrawiam.
300sl
W styczniowym Głosie Ziemi Bychawskiej jest artykuł o szpitalu w Bychawie, a w nim wzmianka o zamordowanym dr Kazimierzu Maju.
http://bychawa.pl/images/stories/2016/ga...r272_1.pdf
W celu poszerzenia informacji o nim, załączam poniżej cytat z książki "Zmierzch Gałęzowa" Konstantego Rostworowskiego str. 240:
"Doktor Maj²⁷⁸, kierownik tego szpitala, ze strachu przed Niemcami nazajutrz telefonuje do Gestapo w Lublinie i oświadcza, że ma ciężko rannego partyzanta i pyta, co ma dalej robić. Mamy dobry wywiad, więc wkrótce cała treść rozmowy jest nam znana. Kamolę przenosimy do Zakrzówka, do miejscowego szpitala, skąd po sześciu tygodniach wychodzi. Pozostaje jednak inwalidą, kulejąc na jedną nogę. Doktor Maj ponosi zasłużoną karę.
Przypis
²⁷⁸ Kazimierz Maj - lekarz wysiedlony z Bydgoszczy. Był dyrektorem szpitala w Bychawie do 1943 - do czasu, kiedy został zastrzelony. Przyczyną miało być to, że wydał Niemcom partyzanta leczonego w szpitalu. Gdy potem wyjaśniano tę sprawę, okazało się, że on tylko dzwonił do kogoś z konspiracji z prośbą, by zabrali tego partyzanta ze szpitala przed jutrzejszą kontrolą niemiecką."
oraz notę biograficzną zaczerpniętą z Archiwum Państwowego w Toruniu:
https://www.archivesportaleurope.net/ead...35_SLASH_0
"Kazimierz Maj urodził się 3 marca 1883 r. W Starogardzie Gdańskim. Był synem lekarza Ignacego Maja i Heleny ze Szturmowskich. W 1892 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum Starogardzkim, które ukończył w 1901 r. zdając pomyślnie egzamin maturalny. Podczas nauki w gimnazjum K. Maj został członkiem tajnego Towarzystwa Filomatów, którego jednym z zadań było wychowywanie młodzieży w duchu polskości. W 1901 r. rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które kontynuował do roku 1905. W czerwcu 1905 r. przeniósł się na wydział medycyny na Uniwersytecie w Monachium, który ukończył w 1907 r. uzyskując dyplom lekarza. W 1908 r. uzyskał doktorat z zakresu medycyny za pracę poświęconą schorzeniom ucha zatytułowaną "Über die Chondrome des aüsseren Ohres nebst einen casuistischen Beitrag" /Posen 1908/. W latach 1907-1910 pracował jako lekarz w Śmiglu Wielkopolskim. W 1910 r. objął po zmarłym ojcu praktykę lekarską w Starogardzie Gdańskim. Podczas pobytu w Starogardzie K. Maj rozwinął aktywną działalność propolską, do której zaangażował m.in. swoją matkę /stała ona na czele polskiego Towarzystwa św. Wincentego a Paulo/. Za tą działalność spotkały go represje ze strony władz niemieckich, które usunęły K. Maja m. in. z Kasy Chorych. Z chwilą wybuchu I wojny światowej K. Maj został wcielony do armii niemieckiej. Służbę wojskową odbył na froncie wschodnim jako lekarz starogardzkiego pułku piechoty. Po zajęciu Wilna przez wojska niemieckie, został jednym z lekarzy Komendantury miasta. W okresie 1916-1918 K. Maj nawiązał liczne kontakty z przedstawicielami inteligencji polskiej w Wilnie, wspomagał finansowo polskie szkolnictwo na terenie miasta. W 1918 r. został członkiem Komisji Organizacyjno-Rewindykacyjnej Uniwersytetu Wileńskiego. Po utworzeniu oddziałów gen. Dowbór-Mościckiego wstąpił do armii polskiej. W lutym 1919 r. otrzymał przydział do Dywizji Strzelców Litewsko-Białoruskich, stacjonującej w Ostrowiu, a następnie w Białymstoku. Od stycznia do czerwca 1920 r. przebywał w Mińsku w sztabie gen. Szeptyckiego /jako lekarz/. Latem 1920 r. /już w randze majora/ został przeniesiony na Pomorze, gdzie otrzymał przydział do Szpitala Garnizonowego w Grudziądzu. Do Grudziądza przeniósł się wraz z żoną - Teodorą Kończa, z którą zawarł związek małżeński w roku 1918. W 1921 r. został lekarzem naczelnym miejskiego żłobka dla niemowląt. Podczas pobytu w Grudziądzu /1920 -1959/ K. Maj rozwinął szeroką działalność na polu zawodowym i społecznym. Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego w Grudziądza i jego wieloletnim prezesem. Od 1907 członek Ligi Narodowej na Pomorzu, później jeden z głównych działaczy Stronnictwa Narodowego /we wrześniu 1928 przewodniczył zjazdowi organizacyjnemu SN na woj. Pomorskie/. Od 1930 r. prezes SN na miasto i powiat grudziądzki, członek Rady Naczelnej. W 1929 r. z ramienia SN został członkiem Rady Miejskiej w Grudziądzu. Współtwórca i wieloletni prezes Związku Obrony Kresów Zachodnich w Grudziądzu. Ponadto K. Maj był aktywnym członkiem Związku Filomatów Pomorskich, Towarzystwa Czytelni Ludowych /czasowo pełnił funkcję skarbnika, a następnie prezesa/, Polskiego Związku Zachodniego, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz PCK i Ochotniczej Straży Pożarnej w Grudziądzu. Pisał artykuły o tematyce turystycznej, był jednym z inicjatorów wydania grudziądzkiego numeru "Ziemi" /1925 nr 5/. W którym opublikował artykuł "Grudziądz jako ośrodek turystyczny Pomorza Zachodniego". Działając jako członek Towarzystwa im. Piotra Skargi, był gorącym propagatorem zwalczania alkoholizmu i podnoszenia poziomu sanitarnego na terenie miasta Grudziądza. Brał udział w I Zjeździe Niepodległościowców b. Dzielnicy Pruskiej, odbywającym się w Poznaniu w roku 1934. Przez cały okres międzywojenny był czynny zawodowo jako lekarz miejski i lekarz prywatny. W 1939 r. został przydzielony jako lekarz-internista do pociąga sanitarnego w Toruniu. Pod koniec września dostał się pod Łowiczem do niewoli niemieckiej. W obozie jenieckim przebywał do stycznia 1940 r. w Łowiczu, a następnie w Łodzi. Ponieważ K. Maj w Grudziądzu był poszukiwany przez Selbschutz, po zwolnieniu z obozu jenieckiego przeniósł się do Lublina gdzie podjął pracę jako lekarz w szpitalu dla polskich jeńców wojennych.. Pod koniec 1940 r. przeniósł się do Bychawy /pod Lublinem/ gdzie objął kierownictwo szpitala wiejskiego. Na stanowisku tym pracował do swojej śmierci tj. do dnia 15 IX 1943 r. Zginął zamordowany w nieznanych bliżej okolicznościach."
Pozdrawiam.
300sl