[Jurek]

Państwo, w którym łatwiej ukończyć studia skazanemu na dożywocie zbrodniarzowi niż uczciwej, zdolnej młodzieży z ubogich rodzin, nie jest państwem sprawiedliwym.
Trzeba więc tylko skutecznie wejść w konflikt z prawem, a wtedy studia i akademik w jednym miejscu, bez żadnych kosztów, zapewnione.!?
Jak donosi deon.pl:...od nowego roku akademickiego ma być realizowany w Radomiu. Mianowicie, 3,5-letnie studia inżynierskie dla osadzonych - wspólne przedsięwzięcie Politechniki Radomskiej oraz Aresztu Śledczego w Radomiu. Przez pierwsze dwa lata studiów wykłady będą odbywały się w areszcie, gdzie na zajęcia przyjeżdżać będą wykładowcy. Wygodnie, na miejscu, za darmo. Po tym okresie skazani kierowani będą do zakładu karnego typu półotwartego, skąd będą dojeżdżać do auli wykładowych i laboratoriów Politechniki.

Nie wiem, czy taka propozycja przypadnie do gustu tegorocznym maturzystom, spodobał się natomiast bardzo pomysł studiów przynajmniej niektórym więźniom. W Programie 1 Polskiego Radia wypowiedzieli się skazani: jeden na dożywocie, drugi na 25 lat. Stwierdzili zgodnie, że bardzo chętnie skorzystają z tej możliwości, bo dzięki odbytym studiom będą mieli inny start w życie postpenitencjarne, a zacząć studia za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat, gdy opuszczą więzienie, byłoby im trudno. Bardzo logiczna argumentacja.

A tak całkiem poważnie, nie mam nic przeciwko studiom dla więźniów, nie kwestionuję też ich waloru resocjalizacyjnego. Oburza mnie jednak fakt, że w sytuacji, gdy niemała część polskiej młodzieży z powodów finansowych nie może pozwolić sobie na studia, lub podejmuje je kosztem wielkich wyrzeczeń; gdy ogranicza się środki na stypendia studenckie, dydaktykę i na badania naukowe, funduje się jednocześnie bezpłatne studia więźniom. Jeśliby zapracowali i zapłacili za te studia, pomysł byłby godny pochwały. W przeciwnym razie mamy do czynienia z rażącym naruszeniem może nie tyle konstytucyjnej zasady sprawiedliwości społecznej, ile zwyczajnej sprawiedliwości i zwyczajnego poczucia przyzwoitości. Tym bardziej, gdy uświadomimy sobie, że w ub. roku dzienny koszt utrzymania więźnia w Polsce wynosił 76 zł, czyli blisko 2,5 tys. zł miesięcznie. Dla porównania dzienna stawka żywieniowa w szpitalu wynosi około 8,50zł, do dziecka z domów dziecka państwo dodaje dziennie jedynie 7,70zł na osobę zaś najniższa emerytura nie przekracza 700 zł miesięcznie.


„Państwo, które nie kierowałoby się sprawiedliwością, zredukowałoby się do wielkiej bandy złodziei” – takie mocne słowa powtórzył za św. Augustynem papież Benedykt XVI w encyklice Deus Caritas est. (nr 28). Państwo, w którym łatwiej ukończyć studia skazanemu na dożywocie zbrodniarzowi niż uczciwej, zdolnej młodzieży z ubogich rodzin, nie jest państwem sprawiedliwym. A z drugiej strony, czy warto studiować w państwie, które więcej płaci za utrzymanie więźnia niż np. za pracę dyplomowanego nauczyciela z dwoma fakultetami i trzydziestoletnim stażem?